Het is al even geleden dat we met onze architect hadden afgesproken, maar eindelijk is het zo ver. We worden om acht uur 's avonds verwacht op het kantoor. Peter heeft ons al laten weten dat het gesprek zeker anderhalf tot twee uur kan duren. Zelf zijn we zo vriendelijk geweest hem te vertellen dat hij dan best op twee en een half uur kan rekenen, onszelf kennende.
Op naar het verre Limburg. Met de drukte op de baan vrezen we te laat te komen. Enkele minuutjes na acht arriveren we. Oef, er brandt nog licht. We springen uit de wagen, grissen nog wat boeken mee ter inspiratie en lopen naar de voordeur van het romantische huis. We vinden even de bel niet tot we beseffen dat er een ouderwetse trekbel naast de deur hangt. Eerst gebeurt er niets. Dan horen we gestommel op de trap. De vrouw van Peter komt opendoen en vraagt ons vriendelijk wat we komen doen. We stamelen dat we een afspraak hebben met Peter. Verbazing staat op haar gezicht te lezen. Nee hoor, het is een vrije avond. Aaarrrrghhh, denk ik. Ze haalt er prompt de agenda bij. Op vandaag om acht uur stond een afspraak. De agenda wordt tegen het licht gehouden waarna mevrouw Vos onze naam mompelt. Maar we zijn duidelijk weggetypext. Oh nee.
Even later komt Peter, enigzins beduusd, zelf naar beneden. Een van de collega's had hem verteld dat we gebeld hadden om te zeggen dat we plots een huis gekocht hadden. Peter vond dat al raar omdat we toch zo "gedreven" leken. Goede punten voor ons, joepie, gedreven dus.
We denken al even dat we hier voor niets staan. Maar Peter maakt plaats aan de tafel en begint prompt onze mails op te zoeken. Het gesprek kan beginnen. Het lijkt allemaal niet echt professioneel. Misschien daarom dat hij er op hamert dat zoiets nog nooit gebeurd is. Ach, we weten ondertussen dat het eerder aan ons ligt. Al doen ook wij niets verkeerd. Zo is het lot.
Het gesprek verloopt heel gezellig. Peter wil weten wat onze wensen zijn, wat ons budget is en in hoever we zelf de handen uit de mouwen zullen steken. Het budget blijkt haalbaar als we bereid zijn zelf wat werk te verzetten. Wat we precies zelf gaan doen is nog niet aan de orde. Al zullen we vast zelf de strobalen plaatsen en bepleisteren. Ook de afwerking binnen zien we wel zitten.
Over onze wensen zijn we behoorlijk duidelijk. De stijl van Casa Calida bevalt ons wel. Verder willen we uiteraard een aantal earthship concepten integreren in ons strohuis. Dan spreken we vooral over de oriëntatie, geslotenheid op de noordzijde en openheid op de zuidzijde, en het licht hellende dak of lessenaarsdak (geen zadeldak voor ons!). We willen ook niet te groot bouwen. Blijkbaar een vraag die zelden gesteld wordt. Meestal dwingen budgettaire redenen dit af. Wij kiezen daar bewust voor, precies om een aantal groene ideeën te kunnen verwezenlijken: zonneboiler, waterzuivering, passiefhuisglas, superisolatie (stro!) en uiteindelijk photovoltaïsche panelen.
Na een tijdje stelt Peter een beetje verbaasd vast dat al wat we vertellen helemaal klopt. Meestal vragen mensen zaken die niet verzoenbaar zijn met andere wensen. Bij ons blijkt het hele verhaal perfect te kloppen. We hebben ons huiswerk dus goed gedaan. Het is een leuk compliment dat aangeeft dat we juist en doordacht bezig zijn met ons nest. Weeral goede punten voor ons, jeuj.
Als we terug naar de auto lopen zegt W al monkelend tegen mij "Amaai, ga dan samenwonen met Peter Vos hé". Tja, we komen goed overeen. Wij allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten