Winterse taferelen.

De laatste weken is het rustig geweest in Casa Pixie. Tijd voor wat rust en bezinning. Met de winterse kou is het niet erg aanlokkelijk om aan de slag te gaan. We houden dan maar een beetje winterstop. Mooie plaatjes maken kan natuurlijk wel. Zeker met deze winterse taferelen. Geniet ervan...

Bomen planten.

Voorlopig ziet onze tuin er nog niet uit. Met al het werk dat binnen nog stond (en nog altijd staat) te wachten, hebben we die wat verwaarloosd. Plannen hebben we nochtans genoeg. Zoveel zelfs dat het moeilijk wordt om iets te beslissen. We besluiten dan maar het langzaam op te bouwen. We vertrekken van enkele grote lijnen en werken dan stilaan naar de details toe. Dat wil vooral zeggen dat we moeten proberen ons niet op die details blind te staren. Niet bepaald gemakkelijk.
Waar we vast mee willen starten zijn de bomen. Die kun je trouwens niet tot de details rekenen, natuurlijk. Het is ook het moment om bomen te planten. De beslissing welke bomen het worden is nog het moeilijkst. Er zijn zo veel bomen en we hebben maar een beperkte ruimte. De oplossing is om te vertrekken van de bomen die we echt willen.
Leibomen aan de straatkant vinden we al lang tof. Tegenwoordig is dat niet meer zo ouderwets, je ziet het steeds meer. We maken de wat typische keuze voor leilinden. Die geuren zo zalig. Met onze eik aan de straatkant volgt de plaats van de leibomen vanzelf. We maken een hoek met drie bomen aan de straat en een vierde dichter bij het huis. De palen zitten al snel stevig in de grond. Dan bevestigen we eerst de dwarslatten zodat we er nog goed aan kunnen. Daarna gaan de bomen erin.
Achteraan in de tuin planten we enkele fruitbomen. Daarover heeft iedereen een andere mening dus moeten we maar op ons gevoel verder gaan. We houden wel van walnoten, pruimen en kersen. Het lijkt ons geweldig om die uit onze eigen tuin te plukken en op te eten. Vier bomen lijkt ons voorlopig genoeg. We kiezen twee pruimelaars die elkaar kunnen bestuiven. We houden het op een kerselaar en hopen dat die op zijn eentje genoeg opbrengst geeft. In het ergste geval zoeken we later nog een plekje voor een tweede kerselaar. De notelaar komt achteraan in de tuin, daar heeft die plaats genoeg.
Nu is het aan de bomen om te groeien. Hopelijk kunnen we over enkele jaren volop genieten van de prachtige bloesems en een rijke oogst.

Haag weg.

Blijkbaar is onze buurman wat uitgekeken op zijn haag. Hij zit er langer op te kijken dan wij natuurlijk. Al speelt het ook mee dat hij ze moet onderhouden en wij niet. Bovendien staat de haag op zijn grond. Onlangs heeft hij het voorstel gedaan om die haag te vervangen door een houten schutting die we dan gezamenlijk op de perceelsgrens kunnen zetten.

Nadat we dat idee even hebben laten bezinken, zien we er wel wat voordelen in. Zodra die schutting er staat, kunnen we eindelijk echt beginnen aan het aanplanten van onze tuin. Liever dat we die haag nu vervangen dan over enkele jaren alsnog die stap te zetten terwijl de beplanting er al staat. Nog een belangrijk voordeel is dat de grens met de buurman dan duidelijker wordt. De haag loopt nu niet helemaal tot het einde van zijn perceel, en ook vooraan staat de haag een stuk van de rooilijn vandaan. Bovendien ziet die haag er niet overal even gezond meer uit.

We bespreken nog even wat voor schutting het dan moet worden en komen al snel tot een akkoord. Het wordt een houten schutting met betonnen palen en onderplaten. Niet meteen een enorm ecologische keuze, maar wel een duurzame. Af en toe moeten we compromissen sluiten.

Vandaag is het zover, de haag wordt uitgetrokken. Met een kleine tractor vordert dat goed, al wordt onze tuin zo behoorlijk omgewoeld. Omdat we nog moeten beginnen met de aanplanting zijn we blij dat het nu gebeurt. Wanneer de haag eenmaal weg is, lijkt onze tuin een pak groter. Nu zitten we weer even volop in de natuur. Maar we voelen ons toch een beetje te open en bloot. Hopelijk gaat dat niet al te lang duren.

Dressingdeur.

Nu we eindelijk deuren hebben voor de bergruimte en het toilet, lijkt dat gordijn voor de dressing plots veel minder leuk. Vooral omdat de dressing bij de inkom ligt. We hadden al lang een idee wat we daar willen doen, maar we moesten nog wel het nodige materiaal vinden. Enkele weken geleden hebben we eindelijk op internet een mooi kralengordijn gevonden. Klein probleempje, dat is niet te vinden in België, wel in Nederland. Maar de transportkosten wegen nogal zwaar vanwege het gewicht. Gelukkig kan het gratis geleverd worden in een aantal winkels in Nederland. Na wat zoeken vinden we een winkel dicht bij de grens.
Na een uitstapje naar onze noorderburen, hangt het glazen kralengordijn nu voor onze dressing. Omdat de oorspronkelijke deuropening wat hoger was dan het gordijn moeten we weer eens improviseren. Om het gat boven het gordijn te camoufleren zagen we een houten paneel in een oosterse vorm. Met een fris kleurtje erop zijn we klaar. We zijn (alweer) heel tevreden met het resultaat.
Het is waar dat het veel tijd vergt om (zo goed als) alles zelf te doen. Het grote voordeel blijft voor ons dat daardoor elke maand ons huis net iets mooier en gezelliger wordt. We hebben telkens iets om naar uit te kijken. Het geeft ons ook de tijd om naar leuke, persoonlijke en originele decoratieve elementen op zoek te gaan. Dat zoeken zelf is al een plezier op zich.

Deuren installeren.

Omdat we het experiment met de rietbekleding op onze schuifdeuren niet geslaagd vonden, hebben we besloten onze deuren af te werken met een houten paneel. Het is een eenvoudige oplossing die goed past bij de natuurlijke materialen die we verder in huis hebben gebruikt. Hoewel eenvoudig, er komt toch wat bij kijken om zo'n paneel precies op maat te zagen en op het raamwerk te plakken. Met het nodige geduld en een stuk of acht lijmknechten is het uiteindelijk aardig gelukt.
Met een lik ecologische vernis en een stel mooie deurknoppen hebben we eindelijk volwaardige deuren voor het toilet en de berging. Met vier kastanje palen werken we de deuropeningen in stijl af.

Muur met een deur.

Voor ons hoeft niet alles voorgekauwd te zijn. Voor ons liever geen deur uit de doehetzelfzaak. We willen best eens wat anders proberen. Omdat we onze deuren toch zelf maken werken we een ideetje uit. In plaats van een gewone houten of geschilderde deur willen we het deurkader bekleden met overschot van de rietmatten die we hebben gebruikt als ondergrond voor de kalk van de gevel. Zo gezegd zo gedaan, zou je denken. Maar het blijkt niet zo eenvoudig te zijn. En eerlijk gezegd geeft het geen geweldig resultaat. Van ver (en op de foto's) ziet het er best goed uit. Maar van dichterbij (of in werkelijkheid) zit het riet niet dicht genoeg op elkaar zodat het kader en de viltmatten nog te zien zijn. Voorlopig laten we de toiletdeur nog even hangen.
Ondertussen hebben we de muur wel geschilderd zodat dit stukje van ons huis er eindelijk wat gezelliger uitziet. Nu vragen we ons af waarom we zo lang op die fermacell platen hebben zitten kijken. Echt veel werk was het niet en onze huiskamer ziet er plots duizend keer beter uit.

Deur maken.

Doordat de deuropeningen van bergruimte en toilet wat afwijken van de standaardmaten en we bovendien graag schuifdeuren gebruiken, gaan we die deuren zelf maken. We maken eerst een raamwerk met latten waar we viltmatten tussen kunnen monteren. Die viltmatten zorgen naast een beetje warmte- en geluidsisolatie voor wat extra stevigheid.
We maken eerst pennen en gaten in de latten. Het is een werk dat heel nauwkeurig moet gebeuren. De pennen moet precies passen in de gaten, dan zijn we zeker van een stevige houtverbinding. Er komt heel wat meten, passen en bijwerken bij kijken. We maken eerste de pennen op de juiste maat. Daarna maken we de gaten. Daarbij kan je best wat te klein beginnen om ze waar nodig wat ruimer uit te steken. Het duurt wel even, maar het is een rustgevend karweitje waarbij je best trots mag zijn op het resultaat.
Na een dag werken kunnen we het raamwerk in elkaar lijmen. Terwijl de ene deur droogt knutselen we de volgende dag de andere deur in elkaar. Volgende week werken we het raamwerk af.

Toiletdeur.

Meer dan een jaar lang heeft een (doorzichtig) gordijn ons toilet afgeschermd. Zelf hebben we dat nooit als lastig ervaren. Tot onlangs op een verjaardagsfeestje een paar kinderen commentaar gaven op de activiteiten van anderen op het toilet. Toen hebben we besloten dat het tijd is voor een deftige deur.
De oorspronkelijke deuropening liep nog tot het plafond. Omdat hier later nog een trap moet komen, gaan we de deuropening verlagen tot net onder die trap. De trap zal langs de muur naar boven lopen. Je moet dus later onder de trap door naar het toilet. De deuropening zal nog net iets meer dan twee meter hoog zijn. Wat ons betreft ruim genoeg.
Onze eerste zorg is om de deuropening aan te passen. We hebben nog wat balkjes en enkele stukken fermacell platen liggen. Die zullen wel volstaan om deze deuropening en die van de technische ruimte af te werken. Uiteindelijk stoppen we er weer aardig wat uurtjes in. Na de houten draagstructuur moeten we eerst de fermacell op maat zagen en vastschroeven. Hier en daar moeten we twee platen aan elkaar zetten. Dat doen we uiteraard aan de binnenzijde van de bergruimte en het toilet. Daarna kunnen we het boeltje opvoegen en schuren. Dat herhalen we nog een keer om alles mooi effen te krijgen. Ook de muur in het toilet voegen we nu eindelijk op.
Na een weekend flink doorwerken, hebben we de muren mooi afgewerkt. Volgende week kunnen we die schilderen. Dan kunnen we eindelijk de deuren zelf gaan maken.

Trap.

Doordat het houtskelet op sokkels staat, ligt ons terras zowat zestig centimeter boven de begane grond. Tot nu toe hadden we genoeg aan wat opeengestapelde multiplex blokken als opstap. Het mooie terras vraagt natuurlijk om een wat deftigere afwerking. Omdat een smal trapje wat onbenullig zou overkomen, kiezen we ervoor de trap zo breed als het terras te maken. We hebben het nodige hout samen met het terrashout besteld. We kunnen dus meteen aan de slag.
We hebben de hele structuur op voorhand uitgedokterd. Nu moeten we het zaakje nog realiseren. We gebruiken stoepstenen als fundering. Veel gewicht komt er niet op, dat zal dus zeker volstaan. Het kost wat tijd om de stenen op de juiste hoogte te leggen. We leggen de nodige balken erop om dan alles na te meten en steeds te controleren of we waterpas blijven. De fundering is de basis van een stevige trap, dus we werken er graag wat langer aan, liever dan het vlug af te handelen.
De tweede dag beginnen we met de onderste dragende structuur. We gebruiken twee stevige balken in de lengte met daarop een raster van onderbalken. Als die structuur klaar is, bevestigen we vier terrasplanken voor de onderste trede. Die is uiteindelijk net geen 60 centimeter diep. Bovenop die onderste trede bouwen we op dezelfde manier een tweede trede van dertig centimeter. De opstap voor elke trede is 19 centimeter. Daarmee wordt het een trap met een soepele helling.
Het resultaat ziet er goed uit en de trap loopt ook aangenaam. Nu kunnen we eindelijke onze bezoekers op een fatsoenlijke manier ontvangen. We zullen later de randen nog afwerken met een lijst. De komende weken willen we eerst wat zaken binnenin afwerken. Want bezoekers vinden het niet altijd leuk, zo 'n toilet met een gordijn in plaats van een deur.

Terras klaar.

Vandaag leggen we de laatste planken van het terras onder het afdak. Daarmee krijgt de hoek aan onze voordeur eindelijk een wat deftiger uitzicht. Al zijn we nog niet helemaal klaar. Voorlopig moeten bezoekers de geïmproviseerde trap van verweerde multiplex plaatjes nog gebruiken. Dat blijft nog altijd een stevige oplossing, maar mooi is anders. Volgende week maken we werk van een fatsoenlijke trap.
De rest van de namiddag gebruiken we om een deel van de verharding aan de inkom af te graven en aan de andere kant van het huis te storten. Vanaf morgen kunnen we de auto dan parkeren aan de minder mooie kant van het huis. Dan hoeven we niet langer op die auto te kijken vanuit de keuken of eethoek.
Morgenvroeg zullen we nog wat opmeten in de tuin. De buurman wil zijn haag verwijderen en een houten schutting in de plaats zetten. Uiteindelijk komt ons dat wel goed uit omdat we aan die kant toch een plantenborder willen aanleggen. Voor een haag zouden we dan weer wat ruimte moeten open laten of zorgen dat de border niet in de haag begint te groeien. Dan is een houten afscherming wel zo handig. Dat is een karweitje dat we liefst nog dit jaar aanpakken. Dan kunnen we volgende lente beginnen aan onze definitieve beplanting.

Houten terras.

Vooraf meten we alles nog eens na en bestuderen we hoe we de planken best kunnen leggen. Je kan niet zomaar ergens beginnen en hopen dat het verder allemaal goed uitkomt. We willen de planken net zoals binnen evenwijdig met de voorgevel leggen. Op die manier maken we een logisch verband tussen binnen en buiten. Bijkomend voordeel is dat de planken lang genoeg zijn om volledige lengtes te leggen als we het zo aanpakken. Dat geeft een mooier uitzicht dan verschillende stukken in elkaars verlengde te moeten leggen.
We beginnen met een plank tegen de muur van de eethoek. Die muur is niet bepaald recht — zo zijn stromuren nu eenmaal. Door ons op het houtwerk te richten kunnen we de planken toch perfect evenwijdig met het houtskelet leggen. Door de afstand tussen de planken zo goed mogelijk af te meten hopen we aan de tegenoverliggende muur met een ruime halve plank uit te komen. Met die organische muren moeten de planken ook organisch afgezaagd worden, wat alleen lukt als je niet te dicht tegen de zijkant van de planken moet zagen want het verschil bedraagt hier en daar ruim twee centimeter. Ook voor het uitzicht zal het mooier zijn als er ruim een halve plank tegen de muur ligt.
Na wat twijfelen en een keer of tien nameten, tekenen we onze eerste plank af en zagen die naar de vorm van de muur. Na enkele correcties sluit die eerste plank mooi aan tegen de muur. Daarna kunnen we het kleine hoekje aan het uiteinde van de muur afmeten. Want dat kleine stukje wordt het echte begin van ons houten terras. Als die eerste twee planken vastliggen, zagen we een hele reeks planken op maat. Omdat ook de muur naast de voordeur niet recht is moeten we elke plank op een net iets andere lengte zagen.
Wanneer we na het avondeten verder willen werken, komt de buurman — schrijnwerker van opleiding — even kijken. Het valt hem op dat onze eerste plank niet helemaal recht is. Hij vreest dat die kromming bij elke plank groter gaat worden en stelt voor om die plank recht te leggen alvorens verder te werken. Met een hulplat en enkele spieën lukt het de plank recht te trekken.
De volgende dag gaan we verder met het leggen van de andere planken. Uiteindelijk moeten we bijna elke plank wat corrigeren met spieën. Zo gaat het langzamer dan gepland, maar het resultaat mag gezien worden. Tegen dat we de andere muur bereiken, merken we dat we nog altijd perfect evenwijdig lopen met het houtwerk en we bovendien uitkomen op een goede halve plankbreedte. Mooi werk, al zeggen we het zelf...

Voorbereiding terras.

Nu de gevel er zo prachtig uitziet, beseffen we pas hoe slordig ons huis erbij lag het voorbije jaar. We schamen ons een beetje. Het valt eens zo hard op hoe de osb-vloer aan de voordeur heeft afgezien. Hoog tijd dus om daar wat aan te doen.
Onze eerst zorg bestaat uit het extra beschermen van de houten onderbalken. We willen tenslotte dat die nog een lange tijd meegaan. Het regenwater moet optimaal afgevoerd worden. Bovenop de balken gaan we stroken epdm plakken die we enkele centimeters laten oversteken. Het water dat tussen de terrasplanken wegloopt valt op die manier netjes naast in plaats van op de balken.
De osb-platen weghalen gaat heel vlug. Nu die vloer weg is profiteren we ervan om de onderkant van de bepleistering even na te kijken en de grond eronder op te ruimen. Daar ligt nog veel stro (kurkdroog trouwens), wat stukjes hout en zelfs leem. Dan snijden we eerst een hele hoop repen epdm van de juiste lengte en breedte. Het gros van die repen heeft dezelfde afmeting zodat we flink kunnen doorwerken. Dan komen de kleine hoeken en kanten zodat we toch een ruime voormiddag bezig zijn.
Bij het uitmeten van die repen merken we dat we nog enkele extra balken moeten voorzien om de terrasplanken volledig te ondersteunen. Tussen de grote balken van het houtskelet en vlak tegen de gevel schroeven we extra onderbalken. Wanneer we daarmee klaar zijn, loopt het tegen de avond. We houden het plakken voor de volgende dag.
Het plakwerk pakken we rustig aan. Vanwege de regen beginnen we met het deel onder het afdak in de hoop dat de andere balken daarna droog zijn. Alles loopt volgens plan en tegen de avond hebben alle balken een strook epdm gekregen. De terrasplanken zijn ondertussen geleverd en liggen te wachten. Dan kan weldra het leuke werk beginnen.