Haag weg.

Blijkbaar is onze buurman wat uitgekeken op zijn haag. Hij zit er langer op te kijken dan wij natuurlijk. Al speelt het ook mee dat hij ze moet onderhouden en wij niet. Bovendien staat de haag op zijn grond. Onlangs heeft hij het voorstel gedaan om die haag te vervangen door een houten schutting die we dan gezamenlijk op de perceelsgrens kunnen zetten.

Nadat we dat idee even hebben laten bezinken, zien we er wel wat voordelen in. Zodra die schutting er staat, kunnen we eindelijk echt beginnen aan het aanplanten van onze tuin. Liever dat we die haag nu vervangen dan over enkele jaren alsnog die stap te zetten terwijl de beplanting er al staat. Nog een belangrijk voordeel is dat de grens met de buurman dan duidelijker wordt. De haag loopt nu niet helemaal tot het einde van zijn perceel, en ook vooraan staat de haag een stuk van de rooilijn vandaan. Bovendien ziet die haag er niet overal even gezond meer uit.

We bespreken nog even wat voor schutting het dan moet worden en komen al snel tot een akkoord. Het wordt een houten schutting met betonnen palen en onderplaten. Niet meteen een enorm ecologische keuze, maar wel een duurzame. Af en toe moeten we compromissen sluiten.

Vandaag is het zover, de haag wordt uitgetrokken. Met een kleine tractor vordert dat goed, al wordt onze tuin zo behoorlijk omgewoeld. Omdat we nog moeten beginnen met de aanplanting zijn we blij dat het nu gebeurt. Wanneer de haag eenmaal weg is, lijkt onze tuin een pak groter. Nu zitten we weer even volop in de natuur. Maar we voelen ons toch een beetje te open en bloot. Hopelijk gaat dat niet al te lang duren.