Bomen planten.

Voorlopig ziet onze tuin er nog niet uit. Met al het werk dat binnen nog stond (en nog altijd staat) te wachten, hebben we die wat verwaarloosd. Plannen hebben we nochtans genoeg. Zoveel zelfs dat het moeilijk wordt om iets te beslissen. We besluiten dan maar het langzaam op te bouwen. We vertrekken van enkele grote lijnen en werken dan stilaan naar de details toe. Dat wil vooral zeggen dat we moeten proberen ons niet op die details blind te staren. Niet bepaald gemakkelijk.
Waar we vast mee willen starten zijn de bomen. Die kun je trouwens niet tot de details rekenen, natuurlijk. Het is ook het moment om bomen te planten. De beslissing welke bomen het worden is nog het moeilijkst. Er zijn zo veel bomen en we hebben maar een beperkte ruimte. De oplossing is om te vertrekken van de bomen die we echt willen.
Leibomen aan de straatkant vinden we al lang tof. Tegenwoordig is dat niet meer zo ouderwets, je ziet het steeds meer. We maken de wat typische keuze voor leilinden. Die geuren zo zalig. Met onze eik aan de straatkant volgt de plaats van de leibomen vanzelf. We maken een hoek met drie bomen aan de straat en een vierde dichter bij het huis. De palen zitten al snel stevig in de grond. Dan bevestigen we eerst de dwarslatten zodat we er nog goed aan kunnen. Daarna gaan de bomen erin.
Achteraan in de tuin planten we enkele fruitbomen. Daarover heeft iedereen een andere mening dus moeten we maar op ons gevoel verder gaan. We houden wel van walnoten, pruimen en kersen. Het lijkt ons geweldig om die uit onze eigen tuin te plukken en op te eten. Vier bomen lijkt ons voorlopig genoeg. We kiezen twee pruimelaars die elkaar kunnen bestuiven. We houden het op een kerselaar en hopen dat die op zijn eentje genoeg opbrengst geeft. In het ergste geval zoeken we later nog een plekje voor een tweede kerselaar. De notelaar komt achteraan in de tuin, daar heeft die plaats genoeg.
Nu is het aan de bomen om te groeien. Hopelijk kunnen we over enkele jaren volop genieten van de prachtige bloesems en een rijke oogst.