Bomen planten.

Voorlopig ziet onze tuin er nog niet uit. Met al het werk dat binnen nog stond (en nog altijd staat) te wachten, hebben we die wat verwaarloosd. Plannen hebben we nochtans genoeg. Zoveel zelfs dat het moeilijk wordt om iets te beslissen. We besluiten dan maar het langzaam op te bouwen. We vertrekken van enkele grote lijnen en werken dan stilaan naar de details toe. Dat wil vooral zeggen dat we moeten proberen ons niet op die details blind te staren. Niet bepaald gemakkelijk.
Waar we vast mee willen starten zijn de bomen. Die kun je trouwens niet tot de details rekenen, natuurlijk. Het is ook het moment om bomen te planten. De beslissing welke bomen het worden is nog het moeilijkst. Er zijn zo veel bomen en we hebben maar een beperkte ruimte. De oplossing is om te vertrekken van de bomen die we echt willen.
Leibomen aan de straatkant vinden we al lang tof. Tegenwoordig is dat niet meer zo ouderwets, je ziet het steeds meer. We maken de wat typische keuze voor leilinden. Die geuren zo zalig. Met onze eik aan de straatkant volgt de plaats van de leibomen vanzelf. We maken een hoek met drie bomen aan de straat en een vierde dichter bij het huis. De palen zitten al snel stevig in de grond. Dan bevestigen we eerst de dwarslatten zodat we er nog goed aan kunnen. Daarna gaan de bomen erin.
Achteraan in de tuin planten we enkele fruitbomen. Daarover heeft iedereen een andere mening dus moeten we maar op ons gevoel verder gaan. We houden wel van walnoten, pruimen en kersen. Het lijkt ons geweldig om die uit onze eigen tuin te plukken en op te eten. Vier bomen lijkt ons voorlopig genoeg. We kiezen twee pruimelaars die elkaar kunnen bestuiven. We houden het op een kerselaar en hopen dat die op zijn eentje genoeg opbrengst geeft. In het ergste geval zoeken we later nog een plekje voor een tweede kerselaar. De notelaar komt achteraan in de tuin, daar heeft die plaats genoeg.
Nu is het aan de bomen om te groeien. Hopelijk kunnen we over enkele jaren volop genieten van de prachtige bloesems en een rijke oogst.

Haag weg.

Blijkbaar is onze buurman wat uitgekeken op zijn haag. Hij zit er langer op te kijken dan wij natuurlijk. Al speelt het ook mee dat hij ze moet onderhouden en wij niet. Bovendien staat de haag op zijn grond. Onlangs heeft hij het voorstel gedaan om die haag te vervangen door een houten schutting die we dan gezamenlijk op de perceelsgrens kunnen zetten.

Nadat we dat idee even hebben laten bezinken, zien we er wel wat voordelen in. Zodra die schutting er staat, kunnen we eindelijk echt beginnen aan het aanplanten van onze tuin. Liever dat we die haag nu vervangen dan over enkele jaren alsnog die stap te zetten terwijl de beplanting er al staat. Nog een belangrijk voordeel is dat de grens met de buurman dan duidelijker wordt. De haag loopt nu niet helemaal tot het einde van zijn perceel, en ook vooraan staat de haag een stuk van de rooilijn vandaan. Bovendien ziet die haag er niet overal even gezond meer uit.

We bespreken nog even wat voor schutting het dan moet worden en komen al snel tot een akkoord. Het wordt een houten schutting met betonnen palen en onderplaten. Niet meteen een enorm ecologische keuze, maar wel een duurzame. Af en toe moeten we compromissen sluiten.

Vandaag is het zover, de haag wordt uitgetrokken. Met een kleine tractor vordert dat goed, al wordt onze tuin zo behoorlijk omgewoeld. Omdat we nog moeten beginnen met de aanplanting zijn we blij dat het nu gebeurt. Wanneer de haag eenmaal weg is, lijkt onze tuin een pak groter. Nu zitten we weer even volop in de natuur. Maar we voelen ons toch een beetje te open en bloot. Hopelijk gaat dat niet al te lang duren.

Dressingdeur.

Nu we eindelijk deuren hebben voor de bergruimte en het toilet, lijkt dat gordijn voor de dressing plots veel minder leuk. Vooral omdat de dressing bij de inkom ligt. We hadden al lang een idee wat we daar willen doen, maar we moesten nog wel het nodige materiaal vinden. Enkele weken geleden hebben we eindelijk op internet een mooi kralengordijn gevonden. Klein probleempje, dat is niet te vinden in België, wel in Nederland. Maar de transportkosten wegen nogal zwaar vanwege het gewicht. Gelukkig kan het gratis geleverd worden in een aantal winkels in Nederland. Na wat zoeken vinden we een winkel dicht bij de grens.
Na een uitstapje naar onze noorderburen, hangt het glazen kralengordijn nu voor onze dressing. Omdat de oorspronkelijke deuropening wat hoger was dan het gordijn moeten we weer eens improviseren. Om het gat boven het gordijn te camoufleren zagen we een houten paneel in een oosterse vorm. Met een fris kleurtje erop zijn we klaar. We zijn (alweer) heel tevreden met het resultaat.
Het is waar dat het veel tijd vergt om (zo goed als) alles zelf te doen. Het grote voordeel blijft voor ons dat daardoor elke maand ons huis net iets mooier en gezelliger wordt. We hebben telkens iets om naar uit te kijken. Het geeft ons ook de tijd om naar leuke, persoonlijke en originele decoratieve elementen op zoek te gaan. Dat zoeken zelf is al een plezier op zich.