Hard gewerkt.

Met al het struikgewas en de kleine boompjes op de grond kan men onmogelijk een sondering uitvoeren. Dus vraagt de architect ons vriendelijk om onze grond wat op te ruimen. Bij onze inspectie van de grond twijfelen we even of we dat wel zelf moeten doen. Er staan echt wel heel veel bramen en door het bos kan je de bomen niet tellen. W ziet het wel zitten om hier een paar dagen te komen snoeien, kappen en opruimen. Als het te veel wordt, kunnen we nog van gedacht veranderen.
Enkele zon- en zaterdagen later is het terrein onherkenbaar veranderd. Na de bramen, die we met een heuse machete te lijf gaan, volgen zowat tweehonderd kleine en enkele grotere bomen. Met de hulp van vake en zijn vriend liggen de bomen op een dag tegen de vlakte. Op de twee grootste na. Door een lek in het oliereservoir van de zaagmachine, moeten we de werkzaamheden staken.
Het resultaat is wel de moeite. Ons perceel is van een stukje wildernis veranderd in een kaal stuk bouwgrond. De eik die er in dat bos nogal klein uitzag, lijkt nu al een flinke boom. Nu begint de twijfel of we die moeten laten staan of niet. Wordt vervolgd...
Voor:

Na: