Mijn droomhuis bestaat namelijk alleen in mijn gedachten. Dikwijls is het een oosters paleis met dikke tapijten, zuilen en oosters gebogen ramen. Soms een Indisch huis (genre vergane glorie) met een koele binnentuin maar met prachtige meubels en stofferingen. Vaak een Cubaanse schaduwrijke villa met prachtige planten in de patio en geweldige balkons. Ook is het wel eens een eenvoudige paalwoning op een exotisch strand. Maar het is er altijd volop zon en genoeg schaduw, dat wel.
Ooit was mijn droomhuis dat van de Waltons. Zuiderse charme uit de VS, met een "porch", geschilderde houten paaltjes en véél volk. Maar als ik het nu zo zie op een foto (dank u Mr. of Mevr. Google) dan denk ik, wat was daar nu toch zo speciaal aan dat het na al die jaren nog in mijn hoofd zit. Het zal wel met John-Boy te maken hebben, en met de gezelligheid dat die langvergeten serie uitstraalde zeker?
Goodnight John-Boy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten