Schoolbezoek.

Vandaag is de klas van onze zoon op bezoek gekomen. Op school hadden ze gezien hoe vogels een nestje maken van takjes, stro en modder. 'Dat is een beetje zoals ons huis', had hij gezegd. Na wat meer uitleg was de nieuwsgierigheid gegroeid. Volgens de Freinet methode kan je vooral uit de praktijk leren. Een bezoek aan Casa Pixie kon dus niet uitblijven.
We laten de kinderen even wat rond het huis lopen zodat ze alles goed kunnen bekijken. De muren waar het stro zichtbaar is vallen in de smaak. Als voorbereiding hebben alle kinderen een vraag bedacht die we zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Het is een aangename verrassing om al die snuggere vragen te horen. Hopelijk zijn onze antwoorden even snugger of ten minste verhelderend. De buschauffeur luistert alvast erg geboeid. Na de uitleg laten we de klas in twee groepen even binnen kijken. De enthousiaste kreten van bewondering zijn geweldig om te horen. De waarheid komt tenslotte uit een kindermond.
Als souvenir nemen de kinderen nog wat leem mee. Want er worden al plannen gesmeed om op school een lemen huisje te bouwen. We wensen hen alvast succes bij hun bouwdromen.

Raamrandjes.

Toen de ramen geplaatst werden was er een lat op overschot waarmee het glas in de ramen wordt vastgezet. Nu komt die lat goed van pas om de randjes op onze raamdorpels te maken. Op die manier wordt het regenwater aan de voorkant afgevoerd en niet langs de gevel. We zagen de lat in korte stukjes volgens de juiste hoek zodat ze precies op de dorpel en tegen het raam passen. Met wat houtlijm plakken we de latjes zorgvuldig op de ramen. Met een lijmknecht klemmen we ze een dag lang goed vast. Het is een werkje dat niet veel tijd maar wel wat geduld vergt.
Tegen volgende week zullen alle ramen wel voorzien zijn van deze prachtige opzetrandjes. Het was in principe gemakkelijker geweest om meteen de ramen met een randje te laten maken. Maar dat soort zaken weet je niet altijd op voorhand. Handig dat we het op tijd te weten zijn gekomen. En gelukkig hadden we een latje in hetzelfde hout. Dat geeft een mooi resultaat.

Keermuurtje.

Nu de fundering goed is uitgehard, kunnen we de twee rijen snelbouwstenen metsen. Daarmee komen we net onder de hoogte van de vloer binnen. Zo kunnen we houten planken van de gevel tot op dit muurtje leggen met het effect alsof de vloer van binnen doorloopt naar buiten. Op die manier trekken we onze leefruimte ook visueel door naar buiten. Alsof die grote raampartij nog niet voldoende is!
Het terras van kasseien komt aan de andere kant tot tegen het muurtje maar dan wat lager. Tussen het terras en het muurtje voorzien we een gootje voor de afwatering. De planken laten we een stukje over dat gootje uitsteken om dat zo te camoufleren.
De eigenlijke vorm van het terras ligt nog niet helemaal vast. We weten al dat het geen simpele rechthoek zal worden. We hebben nog wat tijd om daar even verder over te tobben want de uitwerking van het terras zal nog even op zich laten wachten omdat eerst de dakwerker moet langskomen. Voorlopig maken we het muurtje al klaar. Dan kunnen we de grond naast het huis wat ophogen en op die manier vlak maken zodat de hoogtewerker vlak kan staan.

Inspectie gevelbepleistering.

De werken aan de gevel waren oorspronkelijk voorzien voor november vorig jaar. Omdat Mathias de stucadoor wat achterstand had opgelopen, is het toen niet doorgegaan en is het nu nog even wachten op vorstvrije dagen. Vandaag komt hij Casa Pixie al even bekijken om het werk in te schatten en ons nog wat tips te geven. Dat is geen overbodige luxe want die enkele rietmatten die we al hebben vastgeniet, blijken wat dicht tegen elkaar te zitten. Het is beter om het riet wat uiteen te trekken zodat de kalk er beter tussen blijft zitten. Dat hadden we eigenlijk zelf al gemerkt bij het lemen van die rietmatten. Gek dat we daar tegen de gevel niet aan gedacht hebben.
Verder bespreken we waar de rietmatten overal nodig zijn. Ze moeten op alle houten balken waar de kalkpleister overheen gaat, best met een beetje overlapping in het stro. Onderaan de pleister wordt een profiel voorzien zodat het water goed van de gevel weg afdruipt. We willen wel de pleister tot onderaan de onderste balken. Dat is niet optimaal voor de bepleistering, maar het lijkt ons veel mooier. Nog een laatste karweitje voor ons wordt het plaatsen van een opstaand randje op de dorpels van de ramen. Om te zorgen dat het water niet naast de ramen op de bepleistering naar beneden loopt.
Uiteindelijk zijn we haast blij dat we nog tijd krijgen tot eind juni met al die voorbereidingen. Want vroeger zal het niet lukken voor Mathias. Ach, zolang we niet nog eens een winter met zo'n plastieken gevel zitten, zijn we al content.

Afdichting nok (bis).

Een tijd geleden hebben we gemerkt dat de afdichting van de nok niet volstaat. Nog steeds niet. We hebben het probleem vorig jaar al gesignaleerd bij onze architect. Zijn antwoord toen was ondermaats zodat we besloten het zelf aan te pakken (zie Afdichting nokligger). Sindsdien is het huis bij gewone neerslag perfect waterdicht zoals het hoort. Bij hevige wind met veel regen loopt het toch nog mis. Dan loopt het water langs de spanten naar beneden en dringt druppelsgewijs binnen.
Op dit moment is dat nog geen ernstig probleem omdat onze bovenverdieping nog niet klaar is. Uiteindelijk hebben we dat probleem maar drie keer gehad sinds we hier wonen. Maar dat mag niet blijven duren natuurlijk. Onze architect hebben we deze keer wijselijk overgeslagen. Ondertussen hebben we wel iemand gezocht die dat probleem voor ons wil aanpakken. Beter nog, we hebben iemand gevonden. Al zullen we nog even moeten wachten tot hij tijd heeft om dit werkje te klaren.
Gevolg is dat we ons terras daardoor even moeten uitstellen. Want op die plaats moet de hoogtewerker nog komen. Het is een beetje tegenslag, maar we hebben ondertussen nog genoeg andere klusjes op te knappen. We zullen in elk geval ons keermuurtje verder afwerken en de strook naast het huis alvast vlak maken.

Fundering keermuurtje.

Nu de tuin er na de eerste opruimbeurt al een stuk aantrekkelijker uitziet, begint het te kriebelen om verder na te denken over de tuin. Waar we niet te lang mee willen wachten is het terras dat we aan de keuken en eetkamer willen laten grenzen. Omdat het huis op sokkels staat en de binnenvloer dus een halve meter boven de begane grond uitkomt, is het niet meteen evident om dat aan te pakken. Vooral omdat de tuin zelf nog een meter hoger komt.
Ons oorspronkelijke idee om een houten terras aan te leggen laten we varen omdat hout niet eeuwig goed blijft en in de winter behoorlijk glad kan worden. Bovendien lijkt een barbeque op een houten terras geen geweldig goed idee. Stenen kunnen we dan weer niet tegen het houtskelet aanwerken. Uiteindelijk kiezen we voor een combinatie. Tegen het huis leggen we een planken vloer van nog geen meter breed die op gelijke hoogte met de binnenvloer komt en net boven het stenen terras uitsteekt. Zo maken we een logische verbinding tussen de houten vloer binnen en het stenen terras buiten.
We besluiten alvast te beginnen met het bouwen van een steunmuurtje waartegen de grond wat kan opgehoogd worden. Daarop kunnen we dan een terras van klinkers of kasseien leggen. Wanneer we het materiaal voor het muurtje bestellen, valt ons oog op mooie kasseien. Waar we menen dat die een stuk duurder zullen zijn dan betonklinkers, blijkt het tegendeel waar te zijn. Vermits ons terras geen gewicht van auto's moet kunnen dragen, volstaan kasseien van vijf centimeter dik. Dat scheelt aardig in de prijs. Dat maakt het nog gemakkelijker om voor het meest duurzame materiaal te kiezen. We vinden ook een ouderwetse kleiklinker best de moeite en overwegen om die te combineren met de kasseien door een trapsgewijze verhoging naar de tuin te bouwen. Maar dat zijn nog voorlopige ideeën.
Dit weekend concentreren we ons alvast op de fundering voor ons steunmuurtje. We graven eerste een geultje uit op de juiste breedte en diepte. Met een ton rivierzand, een ton kiezels en ruim tien zakken cement gaan we aan de slag. Een paar uur later en na flink wat tobbes mixen, ligt de fundering erin. Na een dagje uitharden vullen we de grond aan, gelijk met de fundering. De eerste fase ziet er al goed uit.



Het overschot aan kiezels keren we achter het huis.