Koudebruggen.

Met de eerste echt koude dagen voelen we hier en daar wat tocht. Dat vraagt om een nader onderzoek. Al snel merken we waar de koudebruggen zitten. Tussen de palen van het houtskelet en de bepleisterde stromuren kunnen we duidelijk een luchtstroom voelen. Dat heeft deels te maken met onze keuze om die palen zichtbaar te laten in de muren. Ondanks alle moeite die we ons getroost hebben om de strobalen er stevig in te persen heeft de krimp van de leem bij het drogen de strobalen toch nog enkele centimeters vaster geperst. Doordat we die muren nog niet definitief hebben afgewerkt, kan de kou er nog makkelijk door.
Elke dag pakken we een paal aan. We stoppen zo veel mogelijk stro tussen de paal en de strobalenmuur. We merken al gauw dat het helpt. We concentreren ons daar vooral op. We kunnen het later nog afwerken met leem. Eigenlijk vinden we het een voordeel dat we nu merken dat het opvullen met stro echt zinvol is. We zijn tevreden dat we die palen zichtbaar hebben gelaten. Daardoor is de stromuur extra geperst en nu zijn de zijkanten nog eens goed opgevuld. Als we dan binnenkort de binnenkant met leem afwerken zitten we gerust. De optimale isolatie zullen we pas halen als de buitenkant ook bepleisterd wordt, maar we zitten nu al warm.