Stro en plastiek.

We hebben nog maar zelden het weer zo goed in de gaten gehouden. Samen met de boer wachten we op goed weer zodat hij de tarwe (en ons stro) kan binnenhalen. Echt erg vinden we het allemaal niet, want pas vandaag hebben we onze plastiek waarmee we het stro kunnen beschermen. Als het stro al voreger geleverd was, hadden we grotere problemen gehad.
Voor het komende weekend klinkt het weer eindelijk wat positiever. Mooi zo, dan hebben we volgende week ons stro. Hopelijk toch...

Werfkast.

's Morgens neem ik twee balken, wat schroeven en een gereedschapskist mee naar de werf. Ik vergeet uiteraard de werfkast en de aardingspin niet. De balken klop ik met een zware hamer diep in de grond. Het moet stevig staan! Daarna hang ik de werfkast op en als laatste klop ik de aardingspin twee meter naast de kast in de grond.

Ik ben net klaar met mijn werk wanneer de controleur van ATK aankomt. Hij moet enkel de weerstand van de aarding meten. Die blijkt niet helemaal goed te zitten. Ik zal een extra aardingspin nodig hebben. Ik wil al meteen vertrekken, maar de man suggereert eerst even te proberen de pin nog wat dieper te kloppen. Het haalt niets uit. integendeel, door het geklop zit de pin nu wellicht iets minder vast waardoor de weerstand slechter is dan voordien.

De man stelt voor om zijn boterhammetjes op te eten terwijl ik een aardingspin ga halen. Dan hoeft hij niet nog een keer terug te komen. Dat zou me extra kosten. Dus haast ik me en een goed half uur later zit er een tweede pin in de grond. Nu is de weerstand ruim voldoende.

Sleuven en ophoging.

Grondwerker Guy graaft eerst de sleuf voor de wachtbuizen. Die sleuf loopt naast het huis tot de straat. Daar voorzien we nog een aftakking voor de elektriciteit tot pal tegenover de elektriciteitspaal. Toevallig komt men net vandaag de onderboring uitvoeren. Zo kunnen we de sleuf en de werkput mooi doen aansluiten.

Daarna verspreid Guy twee bergen grond tussen de sokkels. We zorgen meteen voor een lichte afwatering. Hier komen volgende week nog kiezels op om alles proper af te werken. Als we dat zo bekijken, zijn we erg blij dat we dat niet met de schop hoeven te doen.

Morgen gaan we worteldoek halen voor onder de kiezels. Dan zijn we helemaal zeker dat er niets begint te groeien onder de kiezels. We hebben het klaargespeeld dat we meteen een groot stuk overschot van plastiek kunne krijgen. Daarmee kunnen we ons stro beschermen. Want het stro mag absoluut niet nat worden.

Plaats maken.

Zondag maken we plaats op de werf om ons stro te stapelen. Dat vergt al snel enkele uren schupwerk. Het resultaat van die noeste arbeid is nauwelijks te zien. Maaar er is nu wel ruimte om de paletten te leggen.
Dinsdagmorgen komt de levering wachtbuizen en paletten goed op tijd. Zo kunnen we alles nog voor de middag klaar leggen. Het stro zal vandaag nog niet komen, maar het is een geruststelling dat alles nu klaar ligt.
's Avonds begin ik me zorgen te maken over de grondwerken. Volgende maandag komt Eandis onze stroom aansluiten en ik moet de werfkast nog installeren. Als de grondwerker niet kan komen, zal ik het ganse weekend mogen graven om de kabel in de grond te stoppen.

Alweer komt er een onverwachte oplossing. Stan belt ons rond een uur of tien op om te zeggen dat Guy morgen die sleuven komt graven. Hij was glad vergeten ons te verwittigen. Oef!

Cursus strobouw.

Volgens de oorspronkelijke planning zou de aannemer nu bezig zijn met het houtskelet. Het geschikte moment dus voor een cursus strobouw. Met de drukte van de laatste dagen, komt het allemaal iets minder goed uit. Maar we hebben er wel zin in. Alleen die trip naar het verre Limburg zint ons niet zo omdat we dan behoorlijk vroeg moeten opstaan. Om alles vlot te laten verlopen, blijven we met de kinderen bij de grootouders logeren. Dan kunnen de kinderen tenminste uitslapen en straks op tijd in bed.

De workshop verloopt geweldig. 's Morgens krijgen we koffie en wat uitleg over strobouw. Daarna gaan we met enkele auto's naar drie strohuizen in de omgeving kijken, eentje in aanbouw, eentje dat al ver gevorderd is en eentje dat al bewoond wordt. Geert van Casa Calida leidt alles in goede banen, de bouwheer/eigenaars/bewoners geven telkens tekst en uitleg. 's Middags worden we vergast op een rijkelijk bruegeliaans buffet. Ondertussen is het ijs gebroken en blijken er verschillende mensen met concrete plannen bij te zitten. Het klikt best tussen de strobouwfans.

Na de middag nemen Hein en Mathias het over en begint de eigenlijke workshop. De methode om stromuren te bouwen is sinds vorig jaar nog geëvolueerd. Het is interessant om de verschillen te zien. Nu wordt er zuiniger omgesprongen met hout, maar het vraagt iets meer werk. We zullen later de twee methodes nog grondig moeten afwegen en zien wat ons het best ligt.
Onze architect heeft het slim bekeken. Hij stelt zijn eigen werf open voor de cursus. Zo kunnen wij aan het werk om zijn kantooruitbreiding te verwezenlijken. We maken ons er niet druk om. Integendeel, de hele ploeg lijkt extra gemotiveerd en we bouwen in redelijk korte tijd vier stromuren waarvan we er uiteindelijk drie voorzien van een laag leem. Zelden heeft een cursusploeg zo hard gewerkt.

Later op de avond wacht ons nog een weldadig pastabuffet waar we nog wat napraten. Moe, vuil maar heel wat wijzer keren we terug huiswaarts.

Planning.

Met het uitstellen van de werken, heb ik naast de stroomgroep ook de grondwerker afgebeld. Nu beseffen we dat dat misschien niet zo slim is. Die werken moeten toch gebeuren en die wachtbuizen moeten nog de grond in. Doordat de werken uitgesteld zijn, hebben we daar wel tijd voor, maar inmiddels zit de agenda van de grondwerker al vol. Ik stel volgende woensdag voor. Stan zal het bespreken met zijn broer en laat later iets weten.

We maken ook een afspraak om onze werfkast te laten keuren. Dat kan volgende donderdag gebeuren.

Met Fons hebben we afgesproken om de strobalen niet voor dinsdag te leveren. Dan worden de wachtbuizen geleverd en de paletten die we nodig hebben om het stro droog te stockeren. Het stro zullen we achteraan stapelen, waar nu nog een berg grond ligt (niet die grote hoor!). Die moet nog weg...

Stro.

Nu de eerste helft van augustus voorbij is, beginnen we te vermoeden dat onze stroboer ons vergeten is. Her en der is het graan al binnengehaald! Als we hem bellen, moet hij toegeven dat hij niet meer aan ons gedacht heeft. Maar geen nood, augustus is nog niet voorbij. Het kan dus nog, al moeten we nu niet meer talmen. Het enige probleem is de grote hoeveelheid. Fons kan geen 1500 balen stro stapelen in zijn schuur.
We spreken af dat hij donderdagmorgen eens op de werf gaat kijken wat er mogelijk is. Wij gaan ondertussen al op zoek naar paletten om het stro op te leggen en een plastiekfolie om alles te beschermen tegen de regen. Uiteindelijk ziet Fons het wel zitten om twee wagens, ongeveer 800 botten, bij te houden en twee wagens te leveren zodra het weer wat beter wordt. Da's alvast afgesproken.

We gaan ondertussen langs bij de bouwhandel om een offerte te laten maken voor onze dakpannen. We informeren meteen naar prijzen van wachtbuizen en kiezels en durven te vragen waar we aan vijftig paletten kunnen geraken.
Europaletten werken met een systeem van waarborg. Het is wel de gewoonte om zelf het transport te regelen. Ik suggereer om die paletten te leveren samen met de wachtbuizen, en de vriendelijke man ziet dat best wel zitten.

Dat gaat allemaal in orde komen.

Uitstel!

Maandag wordt het verlijden van de notariële akte vastgelegd op 1 september. De architect is in de voormiddag niet bereikbaar, maar zal wel terugbellen. Blijkbaar is er wat misgelopen met de communicatie want 's avonds heb ik de architect nog niet gehoord. Toevallig bekijk ik het funderingsplan nog eens en plots valt het me op dat de sokkels niet juist geplaatst zijn. Op een vreemde manier vinden we dat best een geruststelling. Nu moeten de werken wel uitgesteld worden.

Vandaag ben ik de sokkels gaan nameten en inderdaad, de middelste sokkels staan niet juist. Ik bel Peter en leg de situatie uit. Hij zal de aannemer op de hoogte brengen. In de namiddag belt de aannemer me op en informeert naar onze lening. Plots blijkt 1 september (betaling wellicht een week later) geen probleem om de factuur te betalen. Nu wil hij de werken ineens niet meer uitstellen. Blijkbaar is het nieuws van de sokkels nog niet doorgedrongen. Ik leg dat allemaal uit. Ongeloof aan de andere kant, en veel gejammer dat uitstel toch heel moeilijk ligt. Ik laat me niet doen en beveel als het ware dat de kraan en het hout niet mogen komen omdat ik wil dat de sokkels eerst worden bijgewerkt. Uiteindelijk geeft hij toe.
Een hele opluchting!

Uitstel ?

Hoe langer we nadenken over de onmogelijkheid om de aannemer tijdig te betalen, hoe meer we overtuigd raken dat we de werken beter uitstellen. Liever nu uitstellen dan wanneer de werken al bezig zijn. Uiteindelijk levert dat heel wat voordelen op. Zo kunnen we alles op het gepaste moment betalen en hoeven we niet met een ongemakkelijk gevoel rond te lopen. Bovendien hebben we zo wat meer tijd om tussen de sokkels alles proper af te werken. Een extra voordeel is dat we geen stroomgroep moeten huren en onze werfkast (die we dit weekend tweedehands op de kop hebben kunnen tikken) in orde kunnen brengen. Het zal trouwens heel moeilijk worden om de wachtbuizen te leggen als de werf vol hout ligt en de kraan er staat.
We zullen dus morgen de bank en de notaris bellen en daarna in samenspraak met de architect een nieuwe startdatum vastleggen. Het zal waarschijnlijk wat overredingskracht vragen. Maar we zijn er ondertussen zeker van dat dit de beste uitkomst is.

Sokkels.

Nadat de fundering is uitgehard, kunnen er betonnen sokkels geplaatst worden. Op die sokkels zal uiteindelijk het houtskelet rusten. Patrick, de aannemer voor het houtskelet zal daar zelf voor zorgen, zodat het allemaal wat vlotter verloopt. Met de strakke planning hebben we weinig tijd. Hij zal de werken donderdag 14 augustus uitvoeren zodat die betonnen sokkels nog een week kunnen uitharden. Volgens de huidige planning komt de kraan woensdag 20 augustus en wordt het hout donderdag 21 augustus geleverd. Dat is dan meteen de start van de werken. Spannend!

Wij moeten nog zorgen voor water en elektriciteit tegen donderdag. Bij de eerste poging om de buurman te bellen, krijgen we geen gehoor. Als ik later nog eens probeer, blijkt de brave man in Zuid-Frankrijk te zitten. Gelukkig zit zijn vakantie er net op en komt hij dinsdag naar huis. Dat komt dus in orde.
Donderdag is hij al vroeg op post en biedt me een kopje koffie aan terwijl we wachten op de aannemer. Wanneer die aankomt, gaat het allemaal snel. Ik ga nog op pad om een aansluiting voor de kraan te kopen. En dan kan het werk beginnen. Patrick plaatst de bekistingen en meet alles na met het plan in de hand, terwijl zijn handlanger beton maakt. Enkele uren later, in de vroege namiddag hebben we vijftien sokkels. De volgende kaap is genomen.

Maar er wachten ons nog lastige dagen. Patrick geeft me nog een flink pak huiswerk mee. Nu vertelt de man dat ik best vóór de levering van het hout het gedeelte tussen de sokkels afwerk. Dat wil zeggen, 150 vierkante meter zo'n twintig tot dertig centimeter ophogen, en daarna bedekken met anti-worteldoek en kiezels. Dat is wel erg kort met het lange weekend van 15 augustus voor de deur! Ik bel meteen de grondwerker om die ophoging in te plannen, en informeer naar prijzen van worteldoek en kiezels. Het ziet ernaar uit dat het allemaal nog zal lukken. Oef.

Minder leuk nieuws is dat we meteen een factuur hebben gekregen voor het hout dat nog niet eens geleverd is. We wisten wel dat het materiaal 8 dagen na levering moest betaald worden, maar deze factuur is gepredateerd. Een volle week. Dat vinden we wel vreemd en ongebruikelijk. Het ergste is dat onze lening nog niet in orde is. De akte moet nog verleden worden! Wanneer ik dat voorzichtig duidelijk maak, krijg ik een wat kille reactie van Patrick en vallen de woorden 'werken stilleggen'. Dat zint me hoegenaamd niet. Als Patrick eenmaal vertrokken is, bel ik de architect en leg dat probleem uit. Blijkbaar heeft Patrick al een nare ervaring met wanbetalers gehad, vandaar dat die tijdige betaling gevoelig ligt. De architect raad me aan maandag uit te vissen wanneer die lening precies in orde komt en hem dan terug te bellen.
Hij verzekert me dat alles wel in orde komt.

Funderingssleuven.

’s Morgens nemen we rustig de tijd. Peter krijgt straks de uitslag van de fundering en kan dan beslissen wat het wordt. Om half tien bellen we zelf toch maar eens. Blijkbaar net te vroeg, want Peter verwacht elk moment de uitslag. Hij belt tien minuten later terug. We kunnen met de sleuven werken. Een bodemplaat is niet nodig. Hoera!

Ik vertrek meteen naar de werf. Als ik daar aankom moet Stan nog een laatste laag stenen brengen voor de verharding. Daarna kan hij de sleuven uitgraven. Om het geknoei met die gespannen koorden te vermijden, vraagt hij om de sleuven op de grond af te tekenen. Na een kleine twee uur zijn alle sleuven klaar voor de stortbeton.

De beton komt pas tegen vier uur. Dat geeft me de tijd om op zoek te gaan naar een stroomgroep. Ik heb al een adres opgezocht en ga daar eens informeren. Zo’n stroomgroep wordt geleverd met een volle tank zodat we meteen kunnen beginnen. Wanneer de groep terugkomt, wordt een afrekening van het verbruik gemaakt. Ik leg de groep vast nadat ik ben bekomen van de prijs. Dat grapje zal ons ruim 600 euro extra kosten, en daar komt het verbruik nog bovenop.
Onderweg naar de werf krijg ik telefoon of de beton een uur vroeger mag geleverd worden. Dat komt goed uit, dan moet ik minder lang wachten. Tegen drie uur arriveren er twee betonmixers. De chauffeur vraagt waar de aannemer is. Hij bekijkt me meelevend als ik zeg dat ik dat zelf ben. Dan vraagt hij of er een betonpomp besteld is. Ik weet van niks en zeg hem dat ook. Hij kijkt bedenkelijk en mompelt hoe dat toch mogelijk is dat ze de mensen niet wat beter helpen. Dan legt uit dat hij met zijn betonmixer niet bij de achterste sleuven kan. Hij stelt vriendelijk voor om eens te informeren of er nog een pomp kan komen. Op vrijdagavond is de kans eerder klein maar we hebben geluk! Over een half uur komt er een pomp. Dat kost ons wat meer, maar het kan gewoon niet anders.

Ruim een uur, enkele kleine buien en een extra betonmixer later liggen de sleuven vol beton. De voorste strook ligt wat lager omdat die sleuf iets dieper was uitgegraven. Omdat er nog sokkels op moeten, kan dat later nog aangepast worden.
Ondertussen hebben we weer enkele mensen warm gemaakt voor de strobalenbouw. Niet dat deze betonrakkers straks met leem gaan rondrijden. Maar ze waren wel benieuwd hoe dat allemaal in zijn werk gaat.
Die zien we vast nog eens passeren.

Go!

We hebben met grondwerker Stan afgesproken om rond acht uur ter plaatse te zijn. Als ik aankom, blijkt hij al een uurtje bezig. Hij wil de slechte weersvoorspelling voorblijven. De groene toplaag en de berg snoeiafval liggen al achteraan ons perceel als een vervaarlijk grote composthoop.
Ondertussen meet ik af hoe ver en hoe breed er moet uitgegraven worden. Dat stuk graaft Stan helemaal af tot de diepte die onze architect op een paaltje aan de straat heeft aangeduid.
De eerste laag teelaarde gooit hij op een hoop achteraan. Dat is uitstekende grond om later in de tuin te gebruiken en die we dus best bijhouden. Tot onze grote verbazing blijkt die laag teelaarde ruim een halve meter dik te zijn. Meestal is dat maar zo’n dertig centimeter. Dat komt ons goed uit. Enkel op het diepste punt komt er groenige kleigrond boven. Die gebruiken we om de eerste paar meters aan de straatkant een beetje op te hogen. Het ‘bouwplateau’ ligt uiteindelijk veertig centimeter boven het straatniveau.

In de vroege namiddag is onze grond omgetoverd tot een bouwrijp perceel zoals dat heet. De plaats waar ons huis komt, ligt er vlak en proper bij. Aan de zijde waar we later onze siertuin willen, ligt nu een helling waar een graafmachine of tractor nog op kunnen om achteraan te geraken. Die helling beschermt ook de haag van de buurman tegen omvallen.
Net als Stan de laatste stukken vlak trekt en de overschot op de hoop kiepert, komt aannemer Patrick de funderingssleuven uitzetten. Mooi op tijd dus. We kloppen op gepaste plekjes paaltjes in de grond om koorden te spannen waar de sleuven moeten getrokken worden. Het funderingsplan wordt voortdurend geraadpleegd, want het moet juist zijn. Patrick bespreekt met Stan waar hij graag verharding heeft voor de kraan en een plek waar een vrachtwagen materiaal kan afleveren. Stan vraagt of hij nog even moet blijven zodat hij meteen de sleuven kan uitgraven. Ik bedenk net op tijd dat de sondering nog moet gebeuren voor we definitief kunnen beslissen over de fundering.

Ik besluit even onze architect te bellen want ik heb nog niemand gezien voor de sondering. Peter verzekert met dat ze zullen komen, maar dat het best laat kan worden.
Nadat de koorden gespannen zijn vertrekt Patrick weer. Ik meet nog even de sleuven na en met een gerust hart vertrek ik naar huis. Blij dat de eerste stap gezet is.

Set ...

We hebben afgesproken om half tien op de bouwgrond. Dat geeft me nog een beetje tijd om wat onkruid weg te kappen zodat we er een beetje door kunnen. We zoeken eerst de paaltjes van de landmeter, kloppen er een balk in de grond en spannen een koord langs de perceelsgrens. Ondanks het niveauverschil moeten we toch bijna al het onkruid langs de perceelsgrens wegkappen om de koord mooi strak te krijgen. Dan meten we 3 meter af om de zijgevel te bepalen. Om dat doen, kloppen we vooraan en achteraan twee palen in de grond met daartussen een plank evenwijdig met de straat. Op die plank kunnen we dan een spijker kloppen om de koord aan te spannen. Die plank geeft ons wat speling om de koord precies goed te plaatsen. Ook hier moeten we heel wat onkruid kappen om de koord strak te krijgen.

Volgende stap is de voorgevel. Eerst meten we ruwweg 12 meter van de as van de weg. Daar kloppen we weer twee palen in de grond met een plank haaks op de weg. Nu kunnen we precies afmeten vanuit de as van de weg. Dat doen we links en rechts van ons perceel en daartussen spannen we de koord die de voorgevel aangeeft.

Ondertussen is Stan, de grondwerker aangekomen. Peter bespreekt met hem de mogelijkheden en hoe alles best wordt aangepakt. En hij belt ook met de aannemer om af te spreken wanneer hij de funderingssleuven kan uitmeten. De sondering is gepland voor morgen en afhankelijk van het resultaat kan dan vrijdag de beton gegoten worden. In het slechtste geval volstaan sleuven niet en moeten we een betonplaat gebruiken. Dat kost meer en betekent extra voorbereiding en dus uitstel. Wij bekijken de zaken echter positief.

Nadat het plan de campagne op schrift gesteld is (gekribbeld op een klein papiertje), kan Stan vertreken.
Wij controleren nog even of de voor- en zijgevel haaks op elkaar staan. Op de kruising van de voor- en zijgevel, meten we 3 meter langs de voorgevel en 4 meter langs de zijgevel. De afstand tussen die twee punten moet volgens Pythagoras precies 5 meter zijn. Dat klopt uiteraard niet van de eerste keer en we moeten de zijgevel verschillende keren aanpassen tot we goed zitten.

Daarmee zijn de nodige voorbereidingen getroffen. We bespreken nog enkele details en vertrekken met een goed gevoel. Ik rijd langs de bouwmaterialenhandel en bestel 25 kuub beton, vrijdag te leveren om 16 uur. Dat blijkt geen probleem. Alles gaat goed!

En nu (speciaal voor C+++ mét foto's)

Bijbenen.

We weten het, we staan achter met deze blog. Maar we doen ons best. Echtig en techtig.
We proberen deze week een beetje bij te benen zodat we terug up to date zijn.

Beloofd ;-)

Ready ...

Eindelijk! Onze architect is terug uit vakantie zodat we kunnen bellen om de planning te bespreken. Peter is druk bezig met de uitbreiding van zijn kantoor. We moeten dan ook even onze situatie schetsen. Hij heeft snel door dat we spoedig in gang moeten schieten. Hij stelt meteen voor om de volgende dag naar onze bouwgrond te komen om de bouwlijnen uit te zetten. Hij begint op te noemen wat we nodig hebben, maar beseft plots dat hij zelf het materiaal nog heeft liggen, de aanbouw van zijn kantoor is toch helemaal uitgezet. Dat is al een probleem minder.

Hij vraagt of de grondwerken al uitgevoerd zijn. We herinneren hem eraan dat hij zelf een maand geleden gezegd had dat we dat nog niet moest doen. Maar we kunnen hem wel geruststellen dat we al een grondwerker hebben gevonden. Die moeten we straks bellen en vragen om morgen tegen elf uur naar de werf te komen (ja hoor, onze bouwgrond wordt vanaf morgen een werf). We beloven dat we zullen doen wat we kunnen, en hopen van harte dat onze grondwerker tijd heeft om langs te komen.

Volgende punt: de fundering en de sokkels. Ons huis komt op funderingssleuven waarop sokkels komen onder elke steunpaal van het houtskelet. Omdat we daar uiteraard geen ervaring mee hebben, stelt Peter voor om aannemer Patrick te vragen voor die sokkels te zorgen. De aannemer is toch bij hem bezig dus wordt de vraag ineens gesteld. Dat gaat in orde komen. Het lijkt Patrick inderdaad beter dat hij dat zelf doet om geen tijd te verliezen. Stilletjes zijn we blij dat we dat zelf niet moeten doen. De fundering van je huis is uiteindelijk toch wel erg belangrijk.

Nu we toch over funderingen bezig zijn, vragen we of de sondering nu al is uitgevoerd. We hebben dat ruim een maand geleden gevraagd, maar blijkbaar is dat nog niet gebeurd. Peter belooft de betrokken firma te contacteren en tot spoed aan te zetten. Daarmee zijn de belangrijkste punten bekeken. Vermits we onze architect morgen toch zien, besluiten we de andere vragen op ons lijstje tot dan te houden. We beperken ons tot de vraag of hij al een bestek klaar heeft. Dat moet hij nog eens nakijken.

Even later bellen we de grondwerker op. Geen gehoor. We proberen later opnieuw en krijgen de moeder aan de lijn. Na wat zoekwerk geeft ze het gsm-nummer van Stan, de oudste van drie broers die graag graven. De eerste poging haalt niets uit. Tegen de avond krijgen we de man eindelijk aan de lijn. We vragen of hij tijd heeft om morgen langs te komen om onze werf te bekijken. We durven nauwelijks te zeggen hoe snel hij zou moeten beginnen maar proberen voorzichtig met de vraag of hij nog deze week zou kunnen beginnen. Dat blijkt mogelijk te zijn.

Oef, we zijn vertrokken!

Bureaucratie bij Eandis.

We zijn bij Eandis een afspraak gaan maken voor de aansluiting van de elektriciteit. Omdat de leiding aan de overkant van de straat ligt, moet er een onderboring uitgevoerd worden. Dan moet de aansluiting minstens zes weken later gebeuren. Daar kan blijkbaar niet van afgeweken worden. Het gaat er nogal bureaucratisch aan toe bij Eandis.

Uiteindelijk wordt de aansluiting vastgelegd op 1 september. Dat maakt de zaken wat lastiger omdat de aannemer in de week van 18 augustus wil beginnen. Desnoods moeten we maar een stroomgenerator huren voor een week of twee. Al zal dat wel wat geld gaan kosten. De werken uitstellen zal niet gemakkelijk zijn. Want dan sturen we de planning van de aannemer in de war en dat is niet zo leuk. Ach, we zien wel hoe we dat gaan oplossen.