Recyclage.

Wie ecologisch bouwt laat niets verloren gaan. De afgesneden stukken hout hebben we hier en daar al gebruikt bij het bouwen van de stromuren. Met de grote stukken afval van de verlijmde balken wisten we niet meteen raad. De vriend van Vokke, een boswachter op rust, weet er wel raad mee. Zo'n groot blok tovert hij om in een bijzondere houten schaal. Goed om fruit in te presenteren.
Er wachten nog een stuk of tien blokken op zijn goede zorgen ;-)

Tweede wilgensnoeidag.

Casa Calida organiseert voor de tweede keer een wilgensnoeidag in Val Meer. Onze wilgentakken zitten ondertussen allemaal stevig in het stro, dat belet ons niet om vrolijk weer mee te doen. Het is gewoon een gezellige dag waarbij we onze vrienden wat helpen om een flinke voorraad aan te leggen. En we willen zelf wel eens proberen of een wilgentak echt gaat groeien als je zo'n tak vers geknipt in de grond stopt. Vorig jaar hadden we wat te lang gewacht en heeft maar één tak het overleefd.

We hebben dit jaar geluk want er liggen heel wat takken zomaar voor het rapen. Zo gaat het snel vooruit. Na ruim een uur moeten we toch nog wat bomen aanpakken met de ladder en de takkenschaar. Het weer zit mee: fris maar zonnig.

Na een paar uurtjes noeste arbeid wacht ons een kopje soep, thee of koffie en gebak. Boven in de kijkwoning ligt een interessante collectie boeken over strobouw om in te kijken. Het blijkt de uitgelezen plek om een gesprek aan te knopen.
Kunnen we tussendoor nog wat reclame maken voor onze blog.

Muurtje scheren.

Vandaag hebben we de muren van de keuken en de eethoek geschoren. Na een eerste scheerbeurt krijgen we een beter zicht op de gaten. De gaten moeten secuur worden opgevuld om koudebruggen en condens te vermijden. Het opvullen vergt uiteraard wat tijd. Maar we doen het liever goed dan snel-snel.
We merken alweer dat de natuurlijke aanpak het best werkt. In plaats van met de hand stro in de gaten te proppen, proberen we het eerst met een stukje afvalhout. Uiteindelijk blijkt een wilgentak nog het prettigst om mee te werken. Daar zitten geen rechte hoeken of splinters aan.

Let wel op!
In zo'n gat kan veel stro, onwaarschijnlijk veel stro. Maar als het blijft duren, loont het om eens aan de andere kant van de muur te kijken. Dan loopt het gat wellicht door de muur heen...

Nadat de muur helemaal opgevuld is, gaan we er nog een laatste keer over met de heggenschaar om de uitstekende plukken er weer af te snijden. Nog even de vloer vegen en we zijn klaar. Op naar de volgende muurtjes...

Op de foto's telkens voor en na...

Muren verdieping.

Een maand geleden waren we klaar met de muren van het gelijkvloers en konden we eindelijk beginnen aan de verdieping. Toen hadden we het gevoel dat het einde van de muren al in zicht was. Ondertussen zitten we in een nieuw jaar, met verse vakantiedagen die we liefst opsparen voor wat later in het jaar. De laatste weken gaat het dus aanzienlijk langzamer.

We zijn er wel in geslaagd de stromuren van de verdieping allemaal op te bouwen. Want zelfs in de vrieskou zijn we vlijtig bezig gebleven. Ook deze keer hebben we niet alles alleen moeten doen. Voor de lastigste muur hebben we zelfs onverwachte hulp gekregen van R en C. Dat was een toffe verrassing en het kwam goed uit.
Nu zitten we dus helemaal uit de wind. Het gebouw geeft al een huiselijk uitzicht. En bezoekers krijgen nu een veel beter beeld van hoe ons huis er zal uitzien.

Er wacht ons nog wat afwerking aan de muren. Zo moeten we alle muren nog scheren en de gaten zorgvuldig opvullen. De muur onderaan het dak wacht nog op kleine pakketjes stro en de balken van de vloer moeten aan de muur nog opgevuld worden. Die klusjes zullen we wel klaren terwijl we wachten op offertes voor onze ramen.

Stiekem vinden we het wel een beetje jammer dat het bouwen met strobalen nu al voorbij is. Het blijft na die twee maanden echt leuk om te doen. Almaar leuker zelfs, want we hebben de kneepjes van het 'vak' nu echt onder de knie. Met al het werk dat ons nog wacht, blijven we daar niet te lang over piekeren. We zijn nu al zeker dat we later nog meer muurtjes mogen bouwen bij collega strobouwers. Het lijkt ons leuk om anderen op weg te helpen.

Maar niet allemaal tegelijk alstublieft!

Offertes en aannemers.

Collega strobouwers vragen ons wel eens advies over aannemers of offertes. Dat is een zaak die bij klassieke bouwavonturen uiteraard ook aan bod komt. Al komen er bij strobouw wel enkele specifieke zaken om de hoek kijken.

Stro
Je moet uiteraard ergens stro zien te vinden. Wij hadden via Kapaza al een adressenlijstje opgebouwd tot we toevallig ergens onderweg een bordje zagen 'stro te koop'. Zo hebben wij onze stroman in de buurt gevonden. En we zijn er heel tevreden over.

Grondwerken
Onze grondwerkers wonen een paar honderd meter bij ons vandaan. Zij vinden het leuker om in hun eigen buurt te werken. En we zien ze nog af en toe passeren. Dan voelen we ons weer een beetje meer thuis op de werf.

Houtskelet
Voor het houtskelet hebben we ons vertrouwen gesteld in de aannemer die onze architect heeft voorgesteld. We zijn erg tevreden over het eindresultaat.

Dak
De schrijnwerker heeft het dak gelegd, wij hebben zelf de pannen gezocht. Daar zijn we in zee gegaan met de meest behulpzame leverancier van bouwmaterialen. Ook daar is alle vlot en stipt verlopen.

EPDM
Voor de EPDM op het terras hebben we, naast een adres getipt door onze architect, een firma uit de buurt gecontacteerd. Die sympathieke man is verschillende keren op werfbezoek gekomen en had bovendien de laagste prijs.

Leem
Wat de leem betreft zijn we nog op zoek. Dat ligt een beetje moeilijker, omdat je daar vaak leem met een merknaam tegenkomt, die doorgaans belachelijk duur is. Het ideaal is om een grondwerker te vinden die je goede leem kan leveren aan een zacht prijsje. Grootste moeilijkheid daar is te bepalen wat nu precies goede leem is. Wordt vervolgd...

Ramen
Onze architect heeft een geweldig idee om ons op een goedkope (zeg liever: minder dure) manier aan ramen te helpen. Volgende week geeft hij meer tekst en uitleg en een praktijkvoorbeeld. Wordt vervolgd...

Raad
Zoek bij voorkeur aannemers uit je buurt. Die mensen vinden dat meestal leuker. En je hebt meer kans dat ze je uit de nood helpen als er later wat mis blijkt met hun werk.
Ga vooral af op je buikgevoel. Bezoek de aannemers persoonlijk en praat ermee. Dan weet je al snel of het 'klikt'. De rest volgt vanzelf.

Goede voornemens.

De tijd waarin we bij het begin van een jaar nog goede voornemens maakten, ligt al ver achter ons. We zijn ondertussen wat ouder en wijzer geworden en beseffen maar al te goed dat van die voornemens na een maandje nog weinig over blijft. Hoewel, misschien zitten we meer op een punt waarin we onszelf meer dan één keer per jaar in vraag stellen. Hoe het ook zij, we hebben geen speciale voornemens. Al zal dit jaar wel een aantal ingrijpende veranderingen met zich meebrengen. 2009 wordt het jaar van de grote verhuis. Want dat staat al vast: in september willen we op onze nieuwe stek wonen.

In de eerste plaats omdat de kinderen dan bij de start van het schooljaar naar hun nieuwe schooltje kunnen. Het lijkt ons vreselijk om halfweg het schooljaar de kinderen te laten overschakelen naar een andere school. Die grote vakantie zorgt voor een perfecte overgang. Dan beginnen we echt allemaal met een propere lei. Over de graad van afwerking van ons huis maken we ons geen illusies. De laatste maanden van dit jaar zal het een of andere vorm van bivakkeren worden.

In de tweede plaats hebben we graag een streefdatum voor ons project. Een echte planning of schema hebben we niet. Onze ervaringen met de verbouwingen van het huis waar we nu wonen, hebben geleerd dat hoe strakker de planning, hoe grover de overschrijding van de zelfopgelegde tijdslimieten. En dat brengt alleen frustraties met zich mee. Nee, met Casa Pixie pakken we de zaken aan wanneer ze zich voordoen. Dat wil niet zeggen dat we in het wilde weg bouwen. We doen gewoon alles stap voor stap, plannen niet te ver vooruit en nemen beslissingen wanneer het nodig is. Op voorhand alles proberen uit te dokteren heeft weinig zin.

Ja, er wacht ons nog een heleboel werk. Wij weten dit jaar wat te doen. Geen tijd dus voor goede voornemens. Of beter gezegd: geen tijd voor andere goede voornemens dan het eigenhandig bouwen van een ecologische woning.

Sneeuw in de omgeving.

Werf in de sneeuw.

Alleen foto's deze keer...