Bouwvergunning.

Sinds vorige week liggen er twee uitnodigingen te wachten om een pakketje op te halen bij de post. Arq ontvangt regelmatig pakketjes en met de drukte van de laatste dagen is het er nog niet van gekomen. Vanmorgen toch even tijd. Wat we niet hadden gemerkt, is dat een van de twee uitnodigingen geen pakket is, maar een aangetekend schrijven. En ja hoor, het zijn de papieren voor onze bouwvergunning.

Maar we zijn er nog niet. De bouwvergunning wordt pas van kracht op 2 augustus als Stedenbouw tegen dan geen bezwaar heeft opgestuurd. En om effectief te kunnen bouwen, moeten we nog twee formulieren invullen en aangetekend verzenden naar de gemeente en de dienst ruimtelijke ordening van de provincie. En dat acht dagen voor de aanvang der werken. De eigenlijke bouwvergunning moeten we dan nog op de werf aanplakken voor de start van de werken.

Aangezien we echt snel moeten starten om de funderingen klaar te hebben voor de aannemer, vullen we meteen alles in en sturen het op. We nemen als startdatum 7 augustus. Als de grondwerken nog daarvoor moeten gebeuren, zal dat geen probleem zijn. Strikt genomen hebben we geen bouwvergunning nodig voor kleine niveauverschillen.
Nu dat in orde is, ziet het er toch weer iets beter uit. Nu bang afwachten wat volgende dinsdag zal brengen.

Hallo, architect?

Nu hebben we onze architect stilaan dringend nodig. Niet alleen om de werken voor de komende weken te plannen, maar ook voor het prijsbestek dat de bank vraagt om ons dossier voor het woonkrediet te vervolledigen. Ondertussen hebben we wel door dat het bouwverlof nog een weekje duurt, maar we gokken erop dat Peter al terug uit vakantie is en ons misschien wel verder kan helpen.

We hebben jammer genoeg dikke pech. Peter is net deze week met vakantie en gaat pas volgende week dinsdag terug aan de slag. Dat maakt onze timing alweer een stuk nipter. Niet alleen betekent dat uitstel voor de administratie van ons woonkrediet, dat volgens de bank al erg moeilijk op een maand tijd rond geraakt. Het verkort ook de tijd die we hebben om de grondwerken te laten uitvoeren en de fundering te voorzien.

Pixie ziet het niet goed komen. Arq volhardt in zijn vertrouwen in de architect. Dat komt allemaal in orde.

Lening afgesloten.

We bellen vrijdag braaf naar de bank. Dat vergeten we uiteraard niet! Het blijft moeilijk om over zo’n lening te beslissen. Het gevoel dat we in ‘t zak worden gezet, overheerst ons rationele denken. En je hebt altijd wel ergens het idee dat het misschien goedkoper zou kunnen, moesten we beter thuis zijn in die materie. Maar kom, we menen dat we een vrij goede overeenkomst hebben met de bank. Het had in elk geval veel slechter gekund.

Bij de bank horen we dat de rente weer wat zal stijgen. Dus maken we meteen een afspraak voor maandag in de vroege namiddag. Eigenlijk bevalt het ons wel dat we nu niet meer hoeven twijfelen. We hebben trouwens geen keuze, want tegen eind augustus moeten we onze eerste fikse factuur kunnen betalen. En nu weten we dat het makkelijk een maand duurt voor zo’n kredietaanvraag rond is.

We zijn mooi op tijd bij de bank. We hebben een afspraak met de verzekeringsspecialiste die zich inwerkt in de kredieten (de directeur heeft enkele dagen vakantie genomen). Voor haar is het dus ook een beetje nieuw. Het hele onderhoud duurt ruim twee uur waarin we nog vragenlijsten moeten invullen en onze handtekening onder heel wat documenten met veel kleine lettertjes mogen zetten. Er worden alweer - typisch Belgisch - ingewikkelde fiscale constructies uitgedokterd opdat we niet te veel aan de fiscus zouden hoeven betalen. De berekening van de schuldsaldoverzekering blijkt niet helemaal te kloppen. Dat moet de komende dagen nog even uitgezocht worden.

Met de verzekering dat we nu onze lening hebben afgesloten aan de afgesproken rentevoet keren we afgepeigerd huiswaarts. We krijgen meteen nog extra huiswerk mee. Zo heeft de bank een eigendomsakte van onze bouwgrond nodig voor de hypotheek, moeten we een kopie van onze bouwvergunning bezorgen (probleem: die hebben we nog niet, oplossing: onze waarborg voor schade aan het openbaar domein volstaat) en de bank weet graag wat onze woning zal kosten. Daarvoor moeten we een bestek van de architect bezorgen. Dat konden ze allemaal niet wat vroeger zeggen?
Nu dat lukt allemaal wel. Belangrijkste is dat we weer verder kunnen.

Offerte Eandis.

Donderdag 24 juli valt de offerte van Eandis in de bus. Ze laten er blijkbaar toch niet te veel gras over groeien. Met een inspectie van het terrein is ons dossier volledig. Nu is het aan ons om de nodige voorbereidingen te treffen.

We moeten nog wel een en ander doen. Ten eerste moeten we een werfkast zoeken, want onze aannemer werkt maar een goede maand op onze werf en nadien zullen we zelf nog stroom nodig hebben. Die werfkast moet een en ander van automaten en zekeringen bevatten. In de meegeleverde brochure zijn de benodigdheden in felle kleurtjes aangeduid. Dat maakt het al iets gemakkelijker.

Daarna moeten we zorgen dat de nodige wachtbuizen gelegd worden. Het lijkt ons handig om meteen de buizen voor de andere nutsleidingen in de grond te stoppen. Dan moeten we wel eens informeren hoe we dat best aanpakken. Eigenlijk wel lastig dat je daarvoor bij zoveel verschillende instanties terecht moet.

We mogen natuurlijk niet vergeten onze groene energieleverancier te contacteren. ’s Avonds regelen we het contract voor de energielevering via de website van Lampiris. Dat gaat allemaal heel vlot. Contractje donwloaden, invullen en opsturen.

Als dat allemaal gedaan is zullen we finaal de werfkast nog moeten laten keuren alvorens de aansluiting wordt uitgevoerd.
Bij het napluizen van de offerte bemerken we dat de planning voor de aansluiting voorzien is voor begin september. Dat is vervelend, want onze aannemer wil rond half augustus beginnen. We besluiten binnenkort eens langs te gaan op het kantoor van Eandis in de buurt van onze werf. Wellicht is die planning niet zo strikt en valt er wel een vroegere datum te regelen.

Immotheker.

Het lijkt alsof we de afspraak met de Immotheker een eeuwigheid geleden hebben gemaakt. Eindelijk is het zover. Ik ben mooi op tijd voor de afspraak en na een korte uitleg over wat de Immotheker voor mij kan doen, steek ik van wal over ons project. Ik krijg sterk de indruk dat we geen domme dingen aan ’t doen zijn. De Immotheker moet toegeven dat de rentevoet in het voorstel van de bank helemaal niet slecht is.

Maar de rentevoet is slecht een deel van het verhaal en de man raadt me aan om zeker na te gaan hoe het zit met een eventuele brandverzekering en zichtrekening die mogelijk gekoppeld zijn aan die voordelige rentevoet. Ook de schuldsaldoverzekering blijkt bij de ene bank duurder uit te vallen dan bij de andere. Onze situatie wordt prompt uitgerekend en ik krijg meteen een idee van wat ons nog te wachten staat. Na een half uurtje zijn de belangrijkste zaken besproken. De immotheker geeft nog even mee dat hij net iets lager kan gaan met de rentevoet, maar ik lees op zijn gezicht dat het niet veel voorstelt.

Eenmaal thuis bespreken we de zaak en besluiten onmiddellijk onze eigen bank te bellen voor een nieuwe afspraak. Onze contactpersoon is de volgende dagen met vakantie maar wil ons wel nu, direct, meteen en ogenblikkelijk ontvangen. We pakken een en ander snel bijeen, dumpen de kinderen bij de grootouders en haasten ons naar de bank.
Er volgt opnieuw een zenuwslopend gesprek over fiscale optimalisatie en dies meer. In eerste instantie blijkt een nieuwe berekening minder gunstig uit te vallen. Blijkt dat de korting omdat we goede spaarders zijn, plots is weggevallen. We hebben precies zes maanden geleden een deel van ons spaargeld gebruikt om onze grond aan te schaffen. We zijn vanaf deze week dus geen goede spaarders meer (de bank kijkt zes maanden ver in het verleden om dat te bepalen). Meteen een reden om een hogere rente aangesmeerd te krijgen. Na wat zoekwerk vindt de bankdirecteur toch nog een betere korting waardoor onze rente uiteindelijk nog zakt. Joepie!

We krijgen bedenktijd tot maandag. Vrijdag kunnen we informeren of de rente volgende week stijgt of daalt. Dan kunnen we beslissen of we maandag of dinsdag onze lening afsluiten. Alweer iets dat we zeker niet mogen vergeten. Spannend!

Nog een prentje.

Bouwverlof .

Het besef dat ons na het bouwverlof een drukke tijd wacht, begint stilaan door te dringen. De bomen en het ergste onkruid op onze bouwgrond hebben we al een tijdje geleden opgeruimd, maar dat onkruid begint opnieuw te schieten. We vragen ons angstvallig af of de sondering al is uitgevoerd. Anders kunnen we opnieuw gaan kappen om het terrein toegankelijk te maken. We hebben nog geen verslag ontvangen, maar dat kan naar de architect gestuurd zijn. Die geniet ondertussen van zijn wellicht welverdiende vakantie. Van mij mag hij.

Pixie vraagt zich voortdurend af of alles wel goed komt. Arq heeft het volste vertrouwen in Peter Vos. Hij heeft voorgesteld om na het bouwverlof, wanneer onze bouwvergunning er werkelijk is, de grondwerken en funderingen uit te voeren zodat we tegen 18 augustus klaar zijn voor de aannemer. Volgende week maandag, 28 juli zal ik hem contacteren om er zo snel mogelijk aan te beginnen. We hebben nog drie weken, dat moet dan wel lukken.

Ondertussen hebben we die bouwvergunning nog altijd niet. Moeten we ons zorgen beginnen maken? Ach, we zien wel. Als Eandis maar werk maakt van die studie van onze bouwgrond en snel met een offerte komt. Want daar hangt veel van af. We moeten trouwens die wachtbuizen nog voorzien en een werfkast en dat soort gedoe.

Woeah.

Lening voorstel.

Langzaam begint het te dagen dat we nog geen lening hebben. We hebben het financiële plaatje best onder controle. We weten vrij goed hoe we het gaan aanpakken. Alleen moeten we nu wel dringend die lening regelen. We zijn eerlijk gezegd nog niet gaan 'shoppen' bij de banken. We hebben onze eigen bank vorig jaar ingeschakeld om onze financiële planning op te maken. Maar vergelijken met andere banken hebben we niet gedaan. Het lijkt ons best om daar niet te lang meer mee te wachten.

Op aanraden van de notaris besluiten we eerst en vooral eens bij de immotheker langs te gaan. Ze geven gratis advies over hypothecaire leningen en bezorgen je tegen een vergoeding een vergelijkende studie op maat van jou plannen. Als je met hen in zee gaat, krijg je die vergoeding terug en volgen zij jou lening verder op. We maken een afspraak voor een oriënterend gesprek. Dat kan pas doorgaan op woensdag 23 juli.

Dat geeft ons nog tijd om bij onze bank een eerste voorstel te bespreken. Daar kunnen we terecht op vrijdag 18 juli. Zo zijn we meteen weer op de hoogte van al die specifieke details van een hypothecair krediet. We zijn het type mensen dat zich beter voelt bij een vaste rentevoet en een vast maandelijks bedrag. We weten hoeveel we willen lenen en voor hoe lang. Nadat we dat hebben vastgesteld, volgt een reeks complexe detailbesprekingen over fiscale optimalisatie en de schuldsaldoverzekering. En we mogen niet vergeten dat er nog dossierkosten en de kosten van de notaris bijkomen.
Compleet suf verlaten we de bank met wat een goed voorstel lijkt. Enkele berekeningsmodules op de sites van andere banken geven een beduidend minder goed resultaat. Dat is alvast veelbelovend.

Maar het begint spannend te worden. Ten eerste blijkt het afsluiten van een hypothecair krediet heel wat tijd in beslag te nemen. Zowel de bank als de notaris hebben daarvoor blijkbaar een maand tijd nodig. Ten tweede lijkt de rente in een stijgende lijn te zitten. Hoe sneller we beslissen, hoe beter, want de rente is net deze week even gezakt. Nog even afwachten wat het gesprek met de Immotheker woensdag zal opleveren.

Wachten, wachten, wachten.

Met de offerte van het houtskelet is het startsein gegeven. Maar ondertussen kunnen we niet veel doen. Het is wachten op de bouwvergunning, wachten op de aansluiting van de elektriciteit, en wachten tot het bouwverlof gedaan is.
Met het lange weekend van 21 juli en de leuke bezigheden die daarmee gepaard gaan, weegt het wachten eventjes wat minder zwaar.
Tijdens ons bezoek aan de bank had ik nog telefoon gekregen van Eandis omdat ze willen weten of onze bouwgrond zonder nummer wel herkenbaar is. En of we hen willen contacteren als dat niet zo is. Want volgende week gaan ze ter plaatse een kijkje nemen om een offerte op te maken. Die mogen we volgens hen volgende week verwachten. Dat is goed nieuws, want dan kunnen we meteen een afspraak maken voor de definitieve aansluiting. Wellicht gaat het nog lukken voor 18 augustus.

Om ons bezig te houden, maken we een lijstje met adressen waar we onze dakpannen in bruin en antraciet op een echt dak kunnen bekijken. We vinden een (zeldzaam) adres van een huis met bruine pannen dat dicht bij antracieten exemplaren ligt en pinnen die op een googlemap. Nu nog even uitvissen wanneer we daar eens heen kunnen.

De definitieve bouwplannen zijn in Sketchup herwerkt. Met een behoorlijk - zij het voorlopig - resultaat...

Pannen of leien, wat wordt het?

De aannemer van het houtskelet zal ook ons dak leggen. Wij moeten alleen zorgen voor het materiaal. Dat brengt ons terug bij het grote vraagstuk wat er nu op dat dak moet komen. Oorspronkelijk wilden we een groendak. Veel ecologischer kan je moeilijk gaan. Jammer genoeg gooit de opgelegde dakhelling roet in het eten. Een groendak met een helling van meer dan twintig graden blijkt onmogelijk. De bouwvoorschriften schrijven trouwens leien of pannen voor. Veel keus hebben we dus eigenlijk niet. Op de plannen heeft Peter Vos als dakbedekking tegelpannen vermeld. We vragen ons af wat dat nu weer is. Zijn dat misschien die soort vlakke dakpannen die je steeds vaker ziet? Vermits Peter niet in de buurt is gaan we op internet op zoek. Kunnen we meteen ons licht opsteken over het verschil tussen leien en pannen.

Leien zijn gemaakt van natuurlijke leisteen die gekliefd wordt. Het is een op en top natuurlijk materiaal, maar ook duur. Er bestaan ondertussen kunstleien van vezelbeton. Dat vinden we als ecologisten geen geweldige keuze. Blijkt ook dat leien gewoon vlakke stenen zijn die elkaar behoorlijk moeten overlappen om een waterdicht geheel te krijgen. Omdat ze ook kleiner zijn dan pannen heb je er veel meer van nodig. Dat maakt een leien dak meteen een stuk duurder. Daar komt nog bij dat het leggen van een leien dak, niet van een leien dakje loopt.

We zijn al meteen overtuigd van de tegelpannen en zoeken enkele adressen waar we die pannen eens kunnen bekijken. We vinden al snel twee adressen die bovendien stortbeton kunnen leveren. Dat hebben we ook nodig, dus ga ik daar eens langs. Als reserve noteren we alvast het adres van Koramic in Londerzeel. Koramic is marktleider op het gebied van dakpannen en heeft een grote toonzaal, daar kunnen we echt alles bekijken, maar niet kopen.

Bij de eerste firma van bouwmaterialen informeer ik eerst naar de prijs van beton. Die ligt hoger dan andere leveranciers. Als ik wat informatie vraag over tegelpannen, krijg ik vlug wat brochures toegestopt. Op mijn vraag hoe de prijzen liggen, geeft de man lukraak een erg vage raming. Meer tijd lijkt hij voor mij niet te hebben. Op naar de tweede firma. Jammer genoeg sluiten zij een week tijdens het bouwverlof. Nu ja, gelijk hebben ze.

Blijft nog Koramic over. Daar wordt ik erg vriendelijk geholpen en krijg ik een heel duidelijke uitleg over de soorten vlakke pannen. Een tegelpan is niet meer dan een stevige vorstbestendige tegel die als pan gebruikt wordt. Ze worden net als leien gelegd, je hebt er dus ook veel van nodig en het kost meer manuren om een dak vol te leggen. Daarnaast heb je vlakke pannen, die net als een klassieke pan een sluiting hebben. Het zijn dus gewone dakpannen, maar dan vlak. Zo'n dak geeft een vrij strak uitzicht. Al oogt het niet zo mooi dan leien. Het prijskaartje oogt veel beter, dat ligt een pak lager dan de leien. En ook de plaatsing is veel eenvoudiger en sneller.
Wat ook helpt natuurlijk.

Uiteraard heb je bij de vlakke pannen ook keuze. Van klein naar groot, of anders gezegd, van duur naar goedkoop. Uiteindelijk blijkt dat Koramic volgend jaar zonnecellen op de markt brengt die mooi passen in deze grote vlakke pannen. De vriendelijk man zoekt voor mij zelfs op hoeveel de latafstand in dat geval met zijn. Het maakt de keuze een stuk makkelijker, ware het niet dat die pan ook in verschillende kleuren te krijgen is. De kleur blijkt uiteindelijk het grootste struikelblok. Zij vindt antraciet mooi, hij vindt donkerbruin wel iets hebben.

Wordt vervolgd.

Eandis.

Nu we een overeenkomst hebben met de aannemer voor het houtskelet, moeten we eerst zorgen voor elektriciteit op onze werf. Want dat duurt snel een maand. Oef, dan zijn we nog op tijd. De aannemer wil op 18 augustus beginnen, dat geeft ons ruim een maand tijd.

Goed dan, even uitzoeken op de site van Eandis hoe we te werk moeten gaan. De site is overzichtelijk en als je hen mag geloven kan je snel en simpel je aansluiting regelen via een formulier op die site. Laten we dat dan maar meteen doen. Even later blijkt het allemaal niet zo simpel. Het is een formulier dat alle klanten moet kunnen bedienen. Je krijgt dus vooral veel onnodige en verwarrende vragen. Waarom zou ik als particulier een industriële aansluiting willen vragen? Wat betekent decentrale productie < 10 kVA? Hoe kan ik voor een nieuwbouw een EAN code opgeven? Juist dat hoeft niet, waarom wordt het dan gevraagd, ik heb al opgegeven dat het een nieuwbouw betreft!

In de volgende stap wordt me gevraagd of ik klant ben of energieleverancier. Ik was toch vertrokken van het gedeelte voor particulieren? Hoe verwarrend allemaal. En dan pas kan ik beginnen met het invullen van mijn gegevens, wat nog eens enkele extra pagina's duurt. Zo wordt gevraagd wie de technische correspondent is, duh?

Dan komt het echte werk. Om welk soort aanvraag gaat het? Nooit gedacht dat er zoveel mogelijkheden bestaan. Maar wat is het verschil tussen al die opties? Als leek zegt het me allemaal wreed weinig. Na veel lezen en overwegen op goed geluk wat gekozen. Nu maar verzenden die hap. We zullen het wel horen als er iets niet klopt.
Het is dus niet simpel en niet snel. Maar het lukt uiteindelijk wel.

Het strooien hutteke.

Maandagmorgen bellen we een kwartiertje na negen uur (we willen niet ongeduldig overkomen) naar de dienst ruimtelijke ordening. Het is even zoeken naar ons dossier maar dan komt de man terug aan de telefoon: 'Aha, da's die aanvraag voor dat strooien hutteke' (lezen met een zwaar Kempisch accent). Maar gelukkig is het dossier helemaal klaar. Diezelfde avond moet het op de gemeentraad enkel nog officieel goedgekeurd worden door het schepencollege.

De vergunning blijkt in orde op één zaak na. De autostaanplaats voor de woning beantwoordt niet aan de bouwvoorschriften. De voortuinstrook moet namelijk als tuin worden ingericht. Laat dat nu net het enige zijn dat de architect op onze vraag nog snel had aangepast. Ach, als het dat maar is, daar kunnen we wel mee leven. Vooral omdat we nu zeker weten dat we verder kunnen.

Hoe zal alles nu verder verlopen?
1 Goedkeuring door het schepencollege.
2 Het dossier wordt doorgegeven aan Stedenbouw.
3 Wij storten een waarborg voor eventuele schade aan het openbaar domein. Of we komen dat ter plekke betalen.
4 Als stedenbouw binnen de vijfentwintig dagen geen bezwaar heeft, kunnen we begin augustus starten.

Joepie, ons project staat nu echt in de startblokken. Wel nog even al die andere zaakjes regelen: de offerte van de aannemer nog eens goed napluizen, zorgen voor stroom op de werf, afspraken maken met de grondwerker en nog even zoeken naar een betrouwbare betonleverancier voor de fundering.
We moeten nog zorgen voor de dakbedekking. De aannemer heeft wel een prijs gegeven om die er op te leggen, we moeten enkel zorgen dat het materiaal geleverd worden. We weten eerlijk gezegd nog niet eens of we nu leien of pannen willen. Dat wordt nog een heuse zoektocht.
Toch alvast de architect op de hoogte brengen en de offerte van de aannemer die ondertussen in de bus is gevallen ondertekenen en opsturen. En dan uitzoeken hoe we bij Eandis die werfaansluiting moeten regelen.

Offerte houtskelet.

Tijdens het gesprek over de bouwaanvraag liet de architect al weten dat de aannemers voor het houtskelet half augustus of begin september beschikbaar zijn. Begin dit jaar hadden we gehoopt ergens in de zomer te kunnen starten. Dat gaat dus blijkbaar nog lukken. Al rekenen we er min of meer op dat het wellicht september wordt. Dan kunnen we deze zomer nog wat uitstapjes doen voor het echte werk begint.

Op een vrijdagavond ergens begin juli ontvangen we de offerte voor het houtskelet. Dat is even schrikken. Het gaat uiteindelijk over de grootste hap uit het budget, zo ongeveer de helft. Gelukkig had Peter al een vrij correcte raming gegeven. We wisten dus wat ons te wachten stond. Maar als het zo zwart op wit voor je neus ligt, geeft het toch een andere indruk.
De offerte bezorgt ons de eerste kopzorgen. We hebben nog geen bouwvergunning en de aannemer wil zo snel mogelijk ons akkoord zodat de lange houten balken tijdig besteld kunnen worden. Wat moeten we nu doen? Gokken dat de bouwvergunning inderdaad in orde komt? Toch nog even wachten voor we ons akkoord geven? We besluiten maandag de dienst ruimtelijke ordening te bellen en te informeren naar de status van onze bouwaanvraag. Dan weten we hopelijk iets meer en kunnen we een weloverwogen beslissing maken.

We hebben in elk geval plots heel sterk het gevoel dat we nu echt vertrokken zijn. Nu is er geen weg terug meer. En het zal ook gedaan zijn met rustig dromen en mijmeren. Binnenkort gaan we serieus aan de slag.